O regulaminie MDP
Pierwsze międzynarodowe zawody sportowo-pożarnicze dla młodzieży według odrębnego regulaminu odbyły się w Ettelbruck (Luksemburg) w 1977r. mimo, że w tym samym roku odbywała się olimpiada CTIF w Trentino (Trento, Włochy). Zawody są rozgrywane co dwa lata, przy czym co cztery lata od 1981r. rozgrywane są w ramach olimpiad CTIF. W latach pomiędzy olimpiadami zawody te utarło się nazywać „małą olimpiadą”. Kolejne były rozgrywane w miejscowościach: Perchtoldsdorf (1979 Austria), Boblingen (Niemcy 1981), Heldhoven (1983 Holandia), Vocklabruck (1985 Austria), Halickuv Brod (1987 Czechosłowacja), Warszawa (1989 Polska), Lappeenranta (1991 Finlandia), Berlin (1993 Niemcy), Arco (1995 Włochy), Herning (1997 Dania), Altkirch (1999 Francja), Kuopio (Finlandia 2001), Kapfenberg (Austria 2003), Varazdin (Chorwacja 2005), Revinge (Szwecja 2007), Ostrawa (Czechy 2009) i Kocevje (Słowenia 2011). Następne zawody międzynarodowe zaplanowane są podczas olimpiady CTIF w Miluzie (Francja) w 2013r.
Regulamin sportowo-pożarniczy młodzieżowych drużyn pożarniczych na szerszą skalę w Polsce zaczął być stosowany po 1999r. Wraz z kolejnymi zmianami krajowego regulaminu zawodów sportowo-pożarniczych (tzw. „z wodą”) w 2000r. zniknął (przynajmniej w oficjalnych uregulowaniach) wcześniejszy regulamin sportowo-pożarniczy MDP oparty na regulaminie dla dorosłych. Tak więc regulamin oparty na przepisach CTIF jest jedynym oficjalnie obowiązującym regulaminem dla młodzieży w Polsce, chociaż nieoficjalnie wiadomo, że w niektórych województwach zawody rozgrywa się „po staremu”.
Organizatorzy zawodów krajowych MDP w Bydgoszczy w 2008r. wprowadzili - na wzór zawodów międzynarodowych - zwyczaj wręczania uczestnikom zawodów pamiątkowych odznak. Zwyczaj ten przyjął się i znalazł swoje potwierdzenie w regulaminach.
Regulamin (najnowsza wersja tutaj) nie jest niczym innym jak naszą krajową (nawiasem mówiąc bardzo wierną) kopią regulaminu międzynarodowego dla młodzieżowych drużyn pożarniczych. Zaletą uprawiania sportu pożarniczego w myśl jego reguł jest pewien uniwersalizm – możemy wyjechać na zawody do dowolnego kraju, który również ćwiczy według CTIF i możemy mieć pewność, że nie będzie tam za wiele odstępstw. Drugą ważną cechą jest wyrównywanie możliwości technicznych młodzieży spowodowanych różnicami w rozwoju fizycznym za pomocą punktów za wiek, postrzegane często jako skomplikowane i niepotrzebne, w istocie bardzo ważne i pożyteczne. Wadą jest zastosowanie sprzętu, którego trudno szukać w przeciętnej OSP (stanowiska, tarcze nalewowe, tunel, hydronetki, kładka, ścianka, ściana itp.). Drugą barierą wdrożenia tego regulaminu jest inna (niż w przypadku „wody”) filozofia wykonywania ćwiczeń – regulamin skupia się na prawidłowym, pozbawionym błędów wykonaniu ćwiczeń. Osobom, dla których czas ćwiczeń był zawsze najważniejszy, trudno jest przestawić się na odpowiedni styl ćwiczenia i przygotowania do zawodów. Nie jest to jednak niewykonalne. Zarówno przeszkody natury materialnej (zgromadzenie sprzętu) jak i mentalnej da się jednak pokonać, o czym świadczy przykład wielu OSP, w tym również naszej, która startowała od przysłowiowego zera. Zainteresowanych rozpoczęciem przygody z tym regulaminem zapraszamy do kontaktu mailowego – chętnie podzielimy się naszymi doświadczeniami.
